opraw oświetleniowych
Encyklopedia PWN
rodzaj oprawy oświetleniowej o specjalnej budowie i działaniu, której gł. przeznaczeniem jest wysyłanie określonego sygnału świetlnego (a nie oświetlanie), charakteryzującego się cechami (lub cechą) pozwalającymi odróżnić go od innych sygnałów;
część oprawy oświetleniowej służąca (zamiast lub oprócz klosza) do ukierunkowania strumienia światła;
w technice świetlnej urządzenie do mocowania źródła światła w układzie opt. oprawy oświetleniowej i przyłączania go do zasilającej instalacji elektrycznej.
reflektor
rodzaj oprawy oświetleniowej, która dzięki połączeniu właściwości kształtu geom. odbłyśnika (najczęściej paraboloidalnego) z kierunkowym charakterem odbicia światła koncentruje wiązkę świetlną, odbitą od lustra, w wąskim kącie przestrzennym otaczającym oś optyczną;
[łac.],
m. powiatowe w województwie świętokrzyskim, na pograniczu Płaskowyżu Suchedniowskiego, Garbu Gielniowskiego i Przedgórza Iłżeckiego, nad Kamienną i jej dopływami (Kamionką, Bernatką, Oleśnicą).
interdyscyplinarna dziedzina obejmująca sposoby: wytwarzania, formowania, rozsyłania, mierzenia i stosowania światła, a także reakcję narządu wzroku na różne bodźce świetlne i stany oświetlenia;
